Ja doprawdy nie mam nic przeciwko temu, żeby każdy kto zechce wierzył we wszystko co mu Rzeczypospolita Polska do wierzenia podaje, bo to przecie troskliwa matka wszystkich swoich dzieci.
Zupełnie nie stawiam nikomu przeszkód aby był przekonany, że nigdy nie będzie miał kłopotów na granicy, bo jedna pani powiedziała, a znajomi potwierdzili. Oczywiściśe w razie kłopotów zawsze można się w Polsce powołać na jedną panią co powiedziała, i komentarze w blogu, i kłopot znika, nieprawdaż?
Niemniej fakty są takie, że obecnie obowiązujące prawo polskie pozwala nie wypuścić z Polski podwójnego obywatela nie posiadającego ważnego paszportu polskiego. Na ‘niepisane instrukcje’ (sic!) dla Straży Granicznej którego prawa ma nie przestrzegać, to naturalnie kto chce, niech liczy, tylko żeby się nie przeliczył. Chciałbym zobaczyć próby powołania się na ‘niepisana instrukcję’ w sytuacji podbramkowej. To zresztą jest w ogóle pomysł jak z Kafki – niepisana instrukcja, nie wiadomo czyja, dla organów państwa, żeby nie przestrzegały jednego takiego własnego prawa…
Fakty są również takie, że od 2003 roku wyrobienie 10-letniego paszportu polskiego trwa w Australii 9 miesięcy (najpowolniejszy paszport na świecie), a już zrobione paszporty idą z Polski do Australii kurierem dyplomatycznym który jeżdzi do Australii raz na kwartał. Przu okazji wyrabiania paszportu należy pokonywac pełny tor przeszkód z umiejsacawianiem aktow małżeństwa i urodzenia dzieci w Polsce, wyrabianiem PESEL etc, a wszystko z osobistym stawiennictwem w Konsulacie otwartym dwie godziny dziennie i atmosferze PRL-owskiego Urzędu Gminnego, kosztem fantastycznej straty czasu i wysokich kosztow. Łagodnie przypominam, że jak kto mieszka w Perthm to ma do konsulatu w Sydney cztery godziny samolotem, a bilet kosztuje tysiąc dolarów. Zwolennicy telefonowania do konsulatu daja za wygraną już po trzech dniach wiszenia na drucie. Powodzenia przy załatwianiu nowego paszportu zwłaszcza życzę osobom, które sie za granicą rozwiodły i ponownie ożeniły, ponieważ według prawa RP są bigamistami – Polska nie uznaje zagranicznych rozwodów – i zanim dostana paszport będą musiały to wszystko odkręcić w Polsce, poprzez znane ze swego wdzięku polskie sądownictwo.
Fakty są takie, że jeśli się komuś wydaje, że “polskiego obywatelstwa mozna sie zrzec piszac prosbe do Prezydenta RP, legitymujac sie waznym polskim paszportem, uiszczajac oplate okolo 300 euro” to niech najpierw przeczyta uważnie *** Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 marca 2000 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania w sprawach o nadanie lub wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego oraz wzorów zaświadczeń i wniosków. (Dz.U. nr 18 z 2000 r. poz. 231)*** a potem jeszcze uważniej
http://staryw.blogspot.com/2007/11/polegy-na-waach.html
gdzie opisałem jak to wygląda w praktyce (nie mylić z teorią)..
Serdecznie pozdrawiam wszystkich miłośników Macierzy na wychodźstwie.
Possibly related posts: (semi-automatically generated)
- Rezygnacja z obywatelstwa polskiego « Blog emigracyjny
- Ustawa z dnia 2 kwietnia 2009 r. o obywatelstwie polskim.
- Czyli na Wschodzie bez zmian – do zrzeczenia się obywatelstwa Dzikich Pól dalej wymagany będzie taniec godowy gęsi z prosięciem : umiejscowienie, poświadczenie, zaświadczenie, PESEL i szamotanie się z Konsulatem, kosztem lat czasu i tysięcy dolarow.Szkoda czasu, szkoda życia. Bawcie się sami. I w dodatku dalej ten paniczny strach, żeby się czasem obywatel państwu ze smyczy nie urwał… No to po cholerę było zmieniać ustrój? Niczego to was nie nauczyło…via Boomerang, czyli Backup Wiarusa.
Wychodźstwo 
Ludnościowo-paszportowy przekręt?
via kontrateksty – niezależny magazyn publicystów.
PolubieniePolubienie
emigrant Says:
Your comment is awaiting moderation.
April 27th, 2009 at 12:31 am
Poczekajmy więc może na rozszerzenie upoważnień Teski.
Podstawa prawna:
* Ustawa z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej, obowiązująca od dnia 01.01.1999 roku,
* Ustawa z dnia 11 kwietnia 2001 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz o zmianie niektórych ustaw, obowiązująca od dnia 01 lipca 2001 roku,
* Rozporządzenie Prezydenta RP z dnia 14 marca 2000 roku w sprawie szczegółowego trybu postępowania w sprawach o nadanie lub wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego oraz wzorów zaświadczeń i wniosków (Dz. U. Nr 18, poz. 231), obowiązujące od dnia 4 kwietnia 2000 roku.
Osoby zamieszkałe za granicą, składają wnioski za pośrednictwem Konsula do Prezydenta RP o zrzeczenie się obywatelstwa polskiego.
Osoby, które występują o zgodę na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego, muszą mieć uregulowaną sytuację prawną w Polsce:
*
wszelkie zagraniczne akty stanu cywilnego muszą być umiejscowione w polskich rejestrach stanu cywilnego (na podstawie zagranicznych aktów wydawane są wtedy polskie akty – urodzenia, małżeństwa i zgonu),
*
w przypadku zmiany nazwiska lub imienia dokonanej przez zagraniczny organ należy taką zmianę przeprowadzić również w Polsce. Kompetentnym organem w tym zakresie jest Kierownik USC właściwego dla ostatniego, stałego miejsca zamieszkania wnioskodawcy przed wyjazdem z Polski za granicę,
*
zagraniczne orzeczenia w sprawach należących w Polsce do drogi sądowej (rozwody, przysposobienia dzieci oraz inne w sprawach rodzinnych) muszą być uznane przez polskie sądy za skuteczne na obszarze RP,
*
wniosek o udzielenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego może złożyć osoba pełnoletnia i posiadająca zdolność do czynności prawnych oraz posiadajaca uregulowaną sytuację prawną w Polsce. Każda osoba pełnoletnia wypełnia wniosek oddzielnie. Osoba przystępująca do procedury powinna być wymeldowana z miejsca stałego pobytu w Polsce (wskazane przedłożenie zaświadczenia).
I. Obywatel polski ubiegający się o wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego powinien złożyć następujące dokumenty:
1. wniosek – czytelnie i dokładnie wypełniony (zał. nr 1 – można wydrukować plik .pdf Adobe Reader);
2. polski paszport (przy składaniu dokumentów tylko do wglądu);
3. polski odpis aktu urodzenia osoby wnioskującej (oryginał do wglądu);
4. polski odpis aktu małżeństwa -jeżeli wnioskodawca pozostaje lub pozostawał w związku małżeńskim (oryginał do wglądu);
5. polski dokument stwierdzający ustanie lub unieważnienie małżeństwa (akt zgonu lub wyrok rozwodowy – jeśli dotyczy – oryginał do wglądu);
6. życiorys – napisany i podpisany własnoręcznie oraz opatrzony aktualną datą;
7. aktualną fotografię formatu paszportowego;
8. dowód osobisty lub oświadczenie, że wnioskodawca nie posiada ww. dokumentu;
9. dokument stwierdzający posiadanie obywatelstwa innego państwa lub przyrzeczenie jego nadania, wydany przez właściwy organ państwa, którego jest obywatelem lub o którego obywatelstwo występuje – ważność promesy w chwili składania dokumentów powinna wynosić ok. 1 roku. Dokument ten wydany w języku obcym składa się wraz z jego tłumaczeniem na język polski sporządzonym przez tłumacza przysięgłego albo przez konsula.
10. oświadczenie o zrzeczeniu się obywatelstwa polskiego (treść oświadczenia winna brzmieć: ,,Oświadczam, że zrzekam się obywatelstwa polskiego,, – oświadczenie nie musi zawierać uzasadnienia).
11. oświadczenie, że nie toczy się przeciwko wnioskodawcy postępowanie sądowe (winno to być oświadczenie pisemne nie wymagające dodatkowych czynności formalnych – treść oświadczenia winna brzmieć: ,,Oświadczam, że nie toczy się przeciwko mnie żadne postępowanie sądowe,,).
12. polskie akty urodzenia małoletnich dzieci osoby wnioskującej oraz dokument stwierdzający tożsamość i obywatelstwo drugiego rodzica dzieci (oryginały do wglądu). Jeżeli dzieci posiadają jedynie duńskie akty urodzenia należy dokonać umiejscowienia tych aktów w polskich księgach stanu cywilnego.
13. oświadczenie, czy wnioskodawca posiada dzieci – jeżeli tak, to należy podać imię, nazwisko oraz datę i miejsce urodzenia.
Z mocy prawa, wniosek musi obejmować małoletnie dzieci, jeżeli jedno z rodziców nie posiada obywatelstwa polskiego.
Ustawa nie przewiduje możliwości zrzeczenia się obywatelstwa polskiego dla dziecka, którego rodzice są obywatelami polskimi i nie występują dla siebie o zgodę na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego.
II. Do wniosku o udzielenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego obejmującego małoletnie dziecko należy dołączyć:
1. polski odpis aktu urodzenia dziecka (oryginał do wglądu),
2. oryginalny dokument o wyrażeniu, przed właściwym miejscowo wojewodą (w przypadku osób zamieszkałych w Polsce) lub konsulem RP (w przypadku osób zamieszkałych za granicą), zgody drugiego z rodziców na zrzeczenie się przez dziecko obywatelstwa polskiego, jeżeli drugie z rodziców jest obywatelem polskim a nie ubiega się o zrzeczenie obywatelstwa polskiego,
3. pisemne oświadczenie dziecka (jeżeli ukończyło lat 16) o wyrażeniu zgody na zrzeczenie się przez nie obywatelstwa polskiego (zał. nr 2 – można wydrukować plik .pdf Adobe Reader) złożone przed właściwym miejscowo wojewodą (w przypadku osób zamieszkałych w Polsce) lub konsulem RP (w przypadku osób zamieszkałych za granicą),
4. pisemne oświadczenie opiekuna dziecka (jeżeli pozostaje ono pod jego opieką prawną) o wyrażeniu zgody na zrzeczenie się przez nie obywatelstwa polskiego, złożone przed właściwym organem,
5. rozstrzygnięcie polskiego sądu, w przypadku gdy zgoda na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego udzielona jednemu z rodziców ma rozciągnać się na dziecko, którego drugie z rodziców jest obywatelem polskim i nie wyraża zgody na utratę obywatelstwa polskiego przez dziecko lub gdy porozumienie pomiędzy rodzicami napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody.
6. oświadczenie mówiące, czy rodzice dziecka urodzonego poza terytorium Polski, dokonali wyboru obywatelstwa na obce.
7. dokument z urzędu gminy potwierdzający obywatelstwo duńskie dzieci, lub duński paszport (do wglądu).
Uwaga:
o
Wniosek ma być wypełniony czytelnie, dane osobowe muszą być zgodne z danymi na polskich aktach stanu cywilnego (pisownia imion, nazwisk, ilość imion),
o Na duńskiej promesie musi widnieć imię, imiona, nazwisko zgodnie z polskimi aktami stanu cywilnego,
o Wydział Konsularny może pośredniczyć w uzyskaniu polskich aktów stanu cywilnego i postanowień o zmianie nazwiska lub imienia – w tych sprawach prosimy o kontakt z Działem Prawnym (tel.: 39-46-77-32).
Opłaty konsularne obowiązujące od dnia 1 Maja 2006 roku:
+
2.240,- DKK – Za przyjęcie i opracowanie dokumentacji w sprawie zrzeczenia się obywatelstwa polskiego,
+ 450,- DKK – Za doręczenie postanowienia o nadaniu obywatelstwa polskiego,
+ 230,- DKK – Za tłumaczenie dokumentów o treści powtarzalnej (m.in. przyrzeczenia nadania obywatelstwa duńskiego) za stronę.
+ 112,- DKK – Za opłatę pocztową do odesłania oryginałów dokumentów.
Uwaga:
Kwoty z pozycji: 1 i 3 powinny być wpłacone przed wysłaniem dokumentów do Polski, natomiast kwota z pozycji 2 przy odbiorze decyzji o udzieleniu zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego.Wpłat należy dokonywać z góry, osobiście, potwierdzonym (gwarantowanym) czekiem, lub na konto giro, a oryginał wpłaty dołączyć do dokumentacji.
Sposób płatności:
Wydział Konsularny Ambasady przyjmuje opłaty konsularne od osób fizycznych w formie wpłat gotówkowych i przekazów na konto bankowe Ambasady (konto giro) oraz od osób prawnych w formie wpłat gotówkowych, czeków i przekazów na konto bankowe (konto giro).
Wydział rozpoczyna wykonywanie czynności z chwilą wniesienia i potwierdzenia dokonania opłaty. Szczegóły dotyczące dokonywania płatności – Wykaz czynności i opłat konsularnych
W momencie doręczenia decyzji o udzieleniu zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego należy zwrócić polski paszport.
Uwaga:
Obywatel polski traci obywatelstwo polskie po uzyskaniu zgody Prezydenta RP na zrzeczenie się tego obywatelstwa. Dniem utraty obywatelstwa polskiego jest dzień podpisania przez Prezydenta RP postanowienia o wyrażeniu zgody na zmianę obywatelstwa polskiego. Od tego momentu osoby starające się o zmianę obywatelstwa polskiego, a posiadające jedynie przyrzeczenie nadania obywatelstwa obcego stają się bezpaństwowcami.
W przypadku wątpliwości prosimy o kontakt telefoniczny z Działem Obywatelskim (tel.:39-46-77-07).
http://www.kopenhaga.polemb.net/index.php?document=58
PolubieniePolubienie
– Jestem w trakcie wyrabiania polskiego paszportu – pisze internauta z
Francji. – Jak na razie to istna droga cierniowa! Należy zalegalizować moje
zaślubiny wedle prawa polskiego (1-2 miesiące) – 83 euro; należy wyrobić PESEL –
60 euro; wyrobić paszport (ok 2 m-cy) – 118 euro; opłata stała – 20 euro.
Czyli razem 281 euro. Ale to nie koniec, bo to samo muszę powtórzyć w stosunku
do dzieci. To istne kpiny z tym co powymyślali! Haracz (dlatego, że matka
Polka) za wpisanie ich do ksiąg urzędu stanu cywilnego w Polsce od „głowy” 90
euro plus wyrobienie podlotkom paszportu polskiego, patrz cena jak wyżej. Na
francuskich paszportach mogą wjechać do Polski, ale z wyjazdem będzie już
problem.
via Polonii wstęp wzbroniony – dokonczenie – Paszportowy szantaz – Forum dyskusyjne | Gazeta.pl.
PolubieniePolubienie
Dawno zrezygnowalem z wizyty do kraju w ktorym sie urodzilem. Czy cos sie zmienilo po upadku PRL ? – chyba nie skoro sa ci sami ludzie w rzadzie wybrani przez spoleczenstwo oganriete kompletna amnezja!…wiec na co moge liczyc?
Na nic… wiec po co mam tam jechac?
Rodzina ?, sentymenty ?, wspomnienia ?, kompletnie sie nie dziwie ze wielu traci kontakt i wykresla z pamieci swoje korzenie…trudne to, ale tak to jest jak Polak Polakowi utrudnia zycie! I wszystko pod spiewana nutke „badzmy patriotyczni”!!!!
Jeszcze jeden dowod jak Polska traci swoj autorytet w oczach opini swiatowej, moze miec wielkie sny o swojej wielkosci, ale to tylko sny !
za pomocą Wirtualna Polonia.
PolubieniePolubienie
[…] anonsowania i walnego debatowania ciekawszych wpisów blogowych i forumowych o tematyce emigranckiej pod […]
PolubieniePolubienie